..ArghHHhHhHhhHHhh!!..

sila bayang aku menjerit dgn sekuat hatii..dia atas puncak gunung yang jauh dan tak berpenghuni..'ArghhhHHhHHHHhHhhhHHHHH STRESSSSSSSSSSSSSS..Tak sukaaaaaaaaaaaaa......benciiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii....................... kenapaaaaaaaaaaa .....................Bodooooooooooooooohhhhhhhhhhhhhhhhh......
bangaaaaaaaaanggggg........sudahhhhhhhhhhhhhhhh...biarkannnnnnnnnnnnnn......... antakkkkkkkkkkkkkkkkkkk.......jgn jd bodoooooooooooohhh lagiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii.......................argggghhhhhhHHHHhhhhhhhhhh..kenapa mcm ni!!!!!!!!!' dan kemudian bayangkan..air mata aku jatuh bercucuran..air mata yg penuh sesalan..dan bayangkan aku terjelepuk dan melutut..menekap muka dgn dua belah tangan dan esakkan makin kuat..dan dgn suara yg perlahan 'kenapa??? kenapa ini kesudahannya??'

Dan kemudian..bayangkan aku tgh menguap..huaaa..bosannyyaa mlm ni...Mari tdo awal...takde apa mahu buat..bosan bosan bosan..dan boleh tak tak mahu g opis sampai bila2? Bosan!!!!

pst: mencari silap sendiri..kenapa harus jd begini..why me? :(